بیماریهای روماتیسمی از شایعترین بیماریهای مزمن دوره کودکی هستند. گاهی بیماری به دوران کودکی محدود میشود و گاهی تا نوجوانی و حتی بزرگسالی نیز طول می‌کشد. دردهای عضلانی-اسکلتی، ماهیت التهابی بیماری، اجتناب از نور آفتاب و مصرف برخی از داروها از عللی است که باعث کاهش فعالیت بدنی مناسب در این کودکان می شود.
در گذشته های نه چندان دور استراحت در بستر و کاهش فعالیت بدنی را  بهترین درمان درهای عضلانی – اسکلتی می دانستند. اما با گذشت زمان و پیشرفت دانش بشری و انجام پژوهش های بیشتر مشخص شد که کودکان مبتلا به بیماریهای روماتیسمی کودکان مثل بقیه و حتی بیشتر نیاز به فعالیت بدنی و ورزش دارند و فقط در دوره‌های کوتاهی از بیماری ممکن است محدودیت مختصر در فعالیت بدنی لازم باشد.
اکنون اعتقاد بر این است که ورزش یک دارو است. ورزش مثل دارو باعث کاهش التهاب، بهبود کیفیت خواب، کمک به سلامت روان و افزایش کیفیت زندگی میشود. ورزش مناسب در تمام مراحل بیماریهای روماتیسمی توصیه میشود.

• افزایش وزن
• کاهش توده عضلانی
• کاهش قدرت عضلات
• از بین رفتن اعتماد به نفس
• ترس
• افسردگی ( خودش را با همسالان مقایسه میکند)
• درد مفصل ( به خاطر بی تحرکی )
• افزایش چربی خون
• افزایش فشار خون

• تناسب اندام
• افزایش قدرت و توده عضلانی
• بهبود عملکرد قلبی و تنفسی
• افزایش عملکرد کودک و نوجوان هنگام راه رفتن و دویدن
• کمک به درمان بیماری التهابی زمینه ای
• وضعیت روانی و اجتماعی پایدار و قابل قبول

• نوع و مدت ورزش متناسب با سن کودک، تکامل عصبی و وضعیت بیماری روماتولوژی وی باشد.
• ورزش همراه با تفریح و سرگرمی باشد.
• کودک از ورزش لذت ببرد و حالت اجبار و تحمیل نداشته باشد.

• کودکان سنین مدرسه حداقل روزی یک ساعت فعالیت بدنی داشته باشند.
• پیاده روی روزانه یک و نیم ساعت برای همه کودکان مناسب است.
• ایستادن و نشستن روی صندلی  ۱۵ بار و هر روز دو بار